بازار هدیه محور

I بازاریابی هدیه‌محور

I درباره‌ی نقش مغفول «هدیه» در اقتصادِ فرهنگ

(بخش اول)

1⃣ «سرانه‌ مطالعه‌ی ایرانی‌ها در هر شبانه‌روز کمتر از 7 دقیقه است.»

جمله‌‌ی بالا که هرازچندگاهی با عددهای متفاوتی تکرار می‌‌شود، فارغ از دقت و ملاک اندازه‌گیری، علامتی است که می‌خواهد توجه ما را به غربتِ فرهنگ در کشور جلب نماید. همان‌گونه که سرانه‌ی مصرف کالاهای فرهنگی در ایرانِ امروز پایین است، خرج کردن برای فرهنگ نیز پدیده‌ای غریب و مهجور است و این واقعیت منحصر در کتاب و روزنامه هم نیست. سینمای داستانی و مستند، تئاتر، موسیقی، خط، نگارگری (از همه‌ی اینها فاخرش منظور نظر است!) مهجورند و درصد کمی از مردم برای آن‌ها پول خرج می‌کنند. مشکل نه ضعف توان اقتصادی، که فرهنگِ غلطِ مصرف است؛ فرهنگی که اصولا مقوله‌ی "فرهنگ" را جزو نیازهای خود نمی‌داند و در نتیجه در سبد مخارج خانوار جایی برای کالای فرهنگی نمی‌بیند. تغییر این فرهنگ، به معنای جا باز کردن برای کالای فرهنگی در سبد مخارج خانوار، سخت است. شما می‌خواهی خرجی بر همه‌ی خرج‌های دیگر که معمولا لب‌به‌لبِ درآمدها هستند اضافه کنی و این کار آسانی نیست. راه آسان‌تر، تغییر محل مصرف سبد خانوار است- بدون دست زدن به ترکیب- و من در این‌باره می‌نویسم.

2⃣ سالانه چه مبلغی صرف «هدیه» برای دوستان و اقوام می‌کنیم؟ 

بیایید تخمین بزنیم؛ فرض کنید:

1/ به طور متوسط هر خانواده‌ی کوچک در سال 10 نوبت به این و آن هدیه می‌دهد. (البته ترویج فرهنگ هدیه دادن و بالابردن این عدد بحث مهم و مستقلی می‌طلبد.)

 2/ به طور متوسط برای هر هدیه 50 هزار تومان صرف می‌شود. (فکر می‌کنم فرض دستِ‌پایینی باشد.)

 3/ حدودا 50 هزار خانواده‌ی جوانِ مذهبی تحصیل‌کرده (یعنی رده سنی 20 تا 40 سال) مخاطب جبهه‌‌ی فرهنگی انقلاب هستند. 

با این حساب ما فقط در قشر جوانِ مذهبی تحصیل‌کرده‌ی جامعه، سالانه نزدیک به 25 میلیارد تومان صرف «هدیه» می‌کنیم. آیا نیمی از این مبلغ نمی‌تواند در بازار کالاهای فرهنگی خرج شود؟ دقت کنید که این عدد (12.5 میلیارد تومان) تقریبا 20 درصد ارزش کل تولیدات جبهه‌ی فرهنگی انقلاب اسلامی در سال است.

#مخاطب #اقتصاد_مقاومتی #سبک‌_زندگی_اسلامی_ایرانی

@Banizy2

http://l1l.ir/11nn

بازاریابی هدیه محور

I بازاریابی هدیه‌محور

I درباره‌ی نقش مغفول «هدیه» در اقتصادِ فرهنگ

(بخش دوم)

3⃣ محصول فرهنگی بی‌ارزش است

وقتی شما محصول خوراکی تولید می‌کنید، مشتری (مصرف کننده) متناسب با نیاز و میل طبیعی خود به غذا (گرسنگی) به سراغ شما می‌آید و خرید می‌کند. اگر هم گرسنه نباشد کافیست مقداری بوی مطبوع راه بیندازید برای جلب مشتری! (تبلیغات) اما این مدل ساده‌ی جلب مشتری که در بازاریابی اکثر محصولات مورد استفاده واقع می‌شود، در مورد محصولات فرهنگی با چالش‌هایی روبروست که یکی از آن‌ها "عدم احساس نیاز" مصرف کننده است؛ کالاهای فرهنگی که با هدف اثربخشی (و نه درآمدزایی) تولید شده‌اند در بسیاری از اوقات ارزشی خلق می‌کنند که برای مصرف کننده بی‌ارزش است. راه حل چیست؟ یکی از راه‌حل‌های مرسوم خلق ارزش‌های جانبیِ ملموس است که هر چند هدف اصلی تولید کالای فرهنگی نبوده، ولی برای مصرف کننده ذی‌قیمت است و حاضر است برای آن‌ها پول خرج کند. برای مثال اضافه کردن سرگرمی -به عنوان عامل جذابیت- به مجموعه‌ی کارکردهای محصول فرهنگی(مثلا استفاده از شعر و داستان) و یا تعریف محصول در قالب سرگرمی(سینما و انیمیشن و بازی‌های رایانه‌ای) در همین راستا صورت می‌گیرد.

4⃣ مشتری را از مصرف کننده تفکیک کنید

اما مشکل پیش‌گفته راه حل دیگری نیز دارد: تفکیک میان مشتری و مصرف کننده. اگر مصرف کننده ارزشی برای محصول فرهنگی شما قائل نیست و بابت آن پول خرج نمی‌کند، به دنبال کسی بگردید که ارزش محصول را درک می‌کند و حاضر است برای آن خرج کند(مشتری). می‌توانید از این طریق محصول خود را به دست مصرف کننده‌ی اصلی برسانید. تعامل تولیدکنندگان محصولات فرهنگی با سازمان‌های مختلف حاکمیتی که بودجه‌ی فرهنگی دارند و موظفند محصولات فرهنگی را به رایگان به دست مصرف کننده برسانند (از قبیل صداوسیما) در همین مدل قابل توجیه است. اما این مدل دو اشکال عمده دارد: 

اول. مشتری که این بار نقش توزیع کننده‌ی محصول فرهنگی ظاهر می‌شود، شناخت دقیقی از مصرف کننده ندارد و غالبا به صورت کور و یک‌طرفه اقدام به توزیع محصول خریداری شده می‌کند، فلذا کتاب‌ها در کتابخانه و لوح‌های فشرده در قفسه‌ها و فیلم‌های صداوسیما روی آنتن می‌مانند و کسی به آن‌ها توجه نمی‌کند. 

دوم. مصرف کننده به توزیع کننده اعتماد ندارد، یا به عبارت بهتر دلیلی نمی‌بیند که وقت خود را با مصرف محصولی که توزیع کننده در اختیارش گذاشته -ولو به رایگان- هدر بدهد. 

5⃣ به جای کریستال، فیلم و کتاب هدیه بدهید!

فکر کنم حالا دیگر نقش «هدیه» در این چرخه مشخص شده باشد: وقتی کسی برای عزیزی هدیه می‌گیرد، به ارزش هدیه‌ای که می‌گیرد و نیز نیاز طرف مقابل (مخاطب/ مصرف کننده) واقف است و دقیق انتخاب می‌کند، به صورت پیش فرض حاضر است برای این هدیه پول خرج کند (چرا که هدیه جزئی از سبد هزینه‌ی خانوار است)، و هدیه را با علاقه و محبت به طرف مقابل می‌دهد که شانس مصرف و اثرگذاری محصول فرهنگی را بالا می‌برد. مگر نه این است که یکی از چالش‌های تکراری خانواده‌های مذهبی موقع هدیه دادن به دیگران، این است که چه چیزی هدیه بدهیم؟ و در بسیاری از اوقات نهایتا از سر اجبار به هدیه‌ای تکراری و کم‌ارزش رضایت می‌دهند؟ بهتر نیست به جای گوشی و تبلت و کریستال و کفش و کلاه، به یکدیگر کالای فرهنگی هدیه بدهیم؟ 

⬅️ نتیجه:

روی اصلی این سخن با تولیدکنندگان محصولات فرهنگی است. اتخاذ رویکرد "هدیه‌محوری" در بازاریابی محصولات فرهنگی، مستلزم تغییرات اساسی در چرخه‌ی تولید و عرضه و به خصوص شیوه‌ی تبلیغات، بسته‌بندی، فروش و توزیع محصولات است. مطمئن باشید که پیشنهادهای خوب مورد استقبال قرار خواهند گرفت؛ عید نوروز نزدیک است، از حالا باید به فکر بود!

#مخاطب #اقتصاد_مقاومتی #سبک‌_زندگی_اسلامی_ایرانی

@Banizy2

http://l1l.ir/11nm

مرد زمانه ی خودتان باشید

I مرد زمانه‌ی خودتان باشید

رهبر انقلاب

3 شهریور 1389

:

مرد زمانه‌ی خودتان باشید، آدم زمانه‌ی خودتان باشید. زمانه‌ی شما، زمانه‌ی مهمّی است. بنده در این خطّ تاریخ طولانی ایران، بخصوص قسمت بعد از اسلام، خیلی رفت‌وآمد کرده‌ام - سلسله‌هایش، احوال اجتماعی کشور، احوال سیاسی کشور، جنگها، پادشاهی‌ها - گمان نمی‌کنم در تمام این هزار و اندی سال، کشور حادثه‌ای به عظمت حادثه‌ی انقلاب اسلامی به خود دیده باشد. به عظمت این حادثه، من حادثه‌ای سراغ ندارم که کشور ما به خود دیده باشد. ما تلخی‌های بزرگی داشته‌ایم؛ امّا فتوحات بزرگ که یک ملّت این‌جور ناگهان بشکفد، این‌جور ناگهان رشد کند، این‌جور ناگهان همه‌ی این حصارهای گوناگون را که دور او به حالت مصنوعی چیده بودند، به هم بریزد، قد بکشد، سر بلند کند و وضعش در ظرف بیست سی سال این تغییر عظیم را بکند، هرگز چنین چیزی در کشور رخ نداده بود. بله، سلسله‌هایی آمدند، پادشاهی‌هایی شکل گرفتند، کشور هم در دوره‌ی آنها اقتدار نظامی و سیاسی و غیره پیدا کرده است؛ اما آن ربطی به مردم نداشته. مثلاً یک شاه عبّاسی، یک شاه طهماسبی، یک اسماعیل صفوی‌ای آمدند یک کارهایی کردند. پادشاهی آنها با پادشاهی پادشاه قبلشان و پادشاه بعدشان تفاوتی نداشته؛ همان زورگویی، همان تحکّم، همان تملّک. مردم در اینجا نقشی نداشتند. اینکه مردم کشور این‌جور هوشیارانه، اینجور شجاعانه، این‌جور دلاورانه وارد میدان‌های سیاسی بشوند، وارد میدانهای نظامی بشوند، وارد میدان‌های اجتماعی بشوند، این رشد را پیدا کنند، اصلاً وجود نداشته. در طول تاریخِ ما هیچ جا چنین چیزی وجود نداشته؛ من ندیدم. هر کس دیده، بیاید نمونه‌اش را بگوید.

خوب، این مزرع مهمّی است برای رشد فرهنگ، اندیشه و هنر - یعنی بخشی که شماها باید متصدّی‌اش باشید - از این استفاده کنید، این زمانه را تصویر کنید، با این تصویرِ خودتان زمانه را غنی کنید.

#انقلاب_اسلامی #رهبری

@Banizy2

آرمان شهری که نیست

I آرمان‌شهری که نیست

I به بهانه‌ی فرود کابوس #ترامپ بر سرِ رویای آمریکایی 

غرب،

آن‌ "جای بهتر"ی است که از ناخواستنی‌های زندگی کنونی (مثلا در ایرانِ امروز) خالیست و در مقابل هر کدام از این ناخواستنی‌ها، بدلِ بهتری معرفی می‌کند. این "جای بهتر" لزوما مصداق خارجی ندارد؛ مکانی جغرافیایی با مختصات و مقتضیات مشخص -که در نتیجه نوع خاصی از زندگی را فراهم می‌سازد- نیست، و از این جهت به "آرمان‌شهر" نزدیک می‌شود. آن‌هایی که قبله‌ی آمال‌شان غرب است، نوعا تصوری اینگونه از غرب دارند. حتما می‌پرسید که این را از کجا می‌گویم؟ نگاه کنید به مجموعِ تصاویری که از زندگی در غرب نزد این گروه شکل گرفته و در گفتگوهای روزمره و رسمی بروز می‌یابد. این تصاویر اجتماعی‌ از تمام خواستنی‌هایی است که از ژاپن و مالزی تا ایالات متحده و کانادا یافت می‌شود، یا گمان می‌رود که یافت می‌شود:

- طبیعت فوق العاده‌ی آمریکا

- رفاه عمومی کشورهای اسکاندیناوی

- رشد اقتصادی چین

- قاطعیت برخورد با مفسدان اقتصادی در شرق آسیا

- زندگی ارزان در ترکیه

- نظام سلامت آلمان و انگلستان

- زندگی اسلامی در مالزی و اندونزی

- اتومبیل‌های بالامدلِ ارزان‌قیمت در عراق!

و دیگر خبری از عدم امنیت عراق و تلاطم‌های ترکیه و استثمار نیروی کار در چین و یخ‌زدگی حوزه‌ی اسکاندیناوی و قتل و جنایت و اختلاف طبقاتی آمریکا و ... نیست.

پی‌نوشت: 

اتفاقا شاید ترامپ شخصیت مناسبی برای تحقق American Dream باشد، ولی به هر حال نسخه‌ی وطنیِ «رویای آمریکایی» را به چالش کشیده است.

#ترامپ #آمریکا #غرب

@Banizy2

http://l1l.ir/121q

ترامپ، نوستالژی و لوک خوش شانس

I ترامپ، نوستالژی و لوک خوش‌شانس

رفتار این روزهای دولت‌مردانِ ما

و هوادارانِ ایشان در رسانه‌ها

که سعی میکنند

از چنگ و دندان نشان‌ دادن‌های «ترامپ» هم 

در جهت گسترش صلح و دوستی استفاده کنند

- و فی المثل در بهار انقلاب

شعار مرگ بر آمریکا را حذف کنند

یا احترام به پرچم آمریکا را بازگردانند و دیگر آتش‌اش نزنند

و بالاخره ابراز محبت و ارادت کنند به مردم آمریکا-

من را به یاد شخصیتی دوست‌داشتنی می‌اندازد

در کارتون «لوک خوش‌شانس»

همو که همه‌ی اتفاقاتِ بد را تعبیر مثبت می‌کرد

و هیچ توهین و تحقیری را به خود نمی‌گرفت

همیشه لبخند می‌زد و لذت می‌برد:

بوشوگ

#آمریکا #ترامپ

@Banizy2

http://l1l.ir/11rc

تقلیل خط به نقطه

I تقلیل خط به نقطه

I در نقد نامه‌ی جمعی از اساتید دانشگاه شریف به روحانی و ظریف

72 نفر از اساتید دانشگاه صنعتی شریف به آقایان روحانی و ظریف نامه نوشته‌اند و از ایشان خواسته‌اند که در برابر اقدام جنجالی ترامپ در منع ورود اتباع ایرانی به آمریکا، ابتکار به خرج دهند و برعکس، برای اتباع آمریکا «ویزای فرودگاهی» صادر کنند تا بیایند و ایران باثبات و صلح‌جو را ببینند و به اصطلاح پاتکی باشد برای تبلیغات منفی بر علیه ایران: http://l1l.ir/114m

نفسِ موضع‌گیری این اساتید محترم در مورد تحولات روز کشور کم‌نظیر و قابل تقدیر است؛ ان شاء الله این حضور ادامه داشته باشد و منحصر در ماجرای ویزا نماند که در غیر اینصورت از آن نه "موضع‌گیری مسئولانه"، که "پیگیری دغدغه‌ا‌ی صنفی" برداشت خواهد شد. 

اما بعد. ای کاش اساتید بزرگوار به ریشه‌ی اقدامات ترامپ ِدیوانه و سنت‌های به جامانده از اسلاف او توجه می‌کردند. مسئله‌ی ما با ترامپ فقط منع ورود به خاک آمریکا نیست- شاید این بهترین تصمیم او تا به این لحظه باشد!-؛ هم‌الان ترامپ مشغول نفرت‌پراکنی نسبت به مسلمانان است و تحریم‌های جدیدی بر علیه کشور ما اعمال کرده است. آیا این‌ها ارزش موضع‌گیری ندارد؟ و اصولا مسئله‌ی ما با ترامپ نیست؛ دولت آمریکا از بیش از یک دهه‌‌ی پیش، مشغول جنگ رودررو با مسلمانان و کشتار انسان‌های بی‌گناه است، و بوش و اوباما و ترامپ در این تصمیم مشترکند. آیا این‌ها ارزش موضع‌گیری ندارد؟ و مسائل بنیادی‌تری که به تعبیر امام راحل آمریکا را در جایگاه شیطان بزرگ نشانده است. تقلیل دادن دولت متخاصم و «شیطان بزرگ» به یک دلقکِ دیوانه که باید به او کم‌محلی کرد و جدی‌اش نگرفت اشتباه محاسباتی بزرگی است که تصمیمات اشتباه را در پی خواهد داشت.

لیست اسامی امضاکنندگان نامه: http://l1l.ir/114n

#ترامپ #آمریکا #دانشگاه_شریف

@Banizy2

برخیزید، رهبر امد کنون در کنارتان

‍ I برخیزید، رهبر آمد کنون در کنارتان

اگر بخواهم در مجموعه‌ی سرودهای انقلابی انتخاب کنم بدون شک یکی از اولویت‌هایم سرود «برخیزید» است. در کنار شعر عالی و اجرای خوبش، فضا و صمیمیت‌اش هم در این انتخاب موثر است. احتمالاً شما هم فضای اجرا را دیده‌اید: بعد از ورود حضرت امام در روز 12 بهمن، وقتی ایشان به بهشت زهرا می‌روند در حضورشان این سرود را اجرا می‌کنند. امسال برای اولین بار پخش کامل مراسم ورود امام را-از فرودگاه تا بهشت زهرا- از سیما می‌دیدم، که این سرود هم جزو برنامه بود. قشنگ حس می‌داد؛ و حاج احمد آقا که کنار امام نشسته بودند گریه می‌کردند...

گوش کنید و لذت ببرید. 

برخیزید ای شهیدان راه خدا به مدت 3:16، 

شعر از حمید سبزواری:

http://snd1.tebyan.net/1386/11/20080130111632855.wma

برخیزید، برخیزید

برخیزید، برخیزید

برخیزید ای شهیدان راه خدا

ای کرده بهر احیای حق جان فدا

کز قطره قطره‌ی خون پاک شما

می‌روید تا ابد در وطن لاله‌ها

برخیزید، برخیزید

برخیزید، رهبر آمد کنون در کنارتان

تا سازد، غرقه در بوسه خاک مزارتان

تا گیرد، خون‌بهای شهیدان ز اهرمن

باز آمد، رهبر ما پی ِ یاری وطن

برخیزید، برخیزید

جاویدان، زندگی جوشد از خاک هر شهید

تا روید، لاله از تربت پاک هر شهید

ای انسان، چون شهادت سر آغاز زندگیست

مرگ سرخ، رمز آزادی و راز زندگیست

برخیزید، برخیزید

برخیزید، ای شهیدان راه خدا

ای کرده، بهر احیای حق جان فدا

کز قطره، قطره‌ی خون پاک شما

می‌روید، تا ابد در وطن لاله‌ها

برخیزید، برخیزید

در عالم، مایه‌ی سرفرازی شهادت است

پیش ما، مرگ در راه ایمان سعادت است

هر کس او، در ره عدل و دین ره‌سپر شود

در این ره، گر دهد جان ز کف زنده‌تر شود

برخیزید، برخیزید

از دشتِ، کربلا هر زمان آید این پیام

در راه، عزت و افتخار و شرف قیام

تا انسان، تن رها سازد از بند بندگی

عاشورا، بر مجاهد دهد درس زندگی

برخیزید، برخیزید، برخیزید

برخیزــــــــــــــــید

سرودهای دیگری را هم می‌توانید از همین سایت تبیان بگیرید:

http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=59986

پی‌نوشت: به مناسبت بهار سی‌ و دوم، 22 بهمن 88

بر محیط‌خود اثر بگذارید و می توانید

‍ I بر محیط خود اثر بگذارید، و میتوانید

I فراخوانِ اثرگذاری، گسترش مخاطب و خروج از انفعال

در چند سال اخیر هرگاه میان فعالان جبهه‌ی فرهنگی انقلاب صحبت از مخاطب می‌شد، جمع‌بندی تقریبا مورد اتفاقی وجود داشت که: اولویت اول همان امت حزب الله هستند. به این معنا که اگر موضوع کار فرهنگی، ترویج ارزش‌های انقلاب و جلوگیری از بدل‌ها و انحراف‌هاست، اولویت آن است که معتقدان این مرام (مرام انقلاب) از خطرها حفظ شوند، دل‌ها قرص شود، و دانسته‌ها عمق و بصیرت‌ها افزایش بیابد. این اولویت‌بندی -که مستقیم یا باواسطه مستند به توصیه‌های رهبر انقلاب بود- در عمل رنگ انحصار به خود گرفته بود، و در واقع محصولات جبهه‌ی فرهنگی انقلاب "تنها" برای امت حزب الله تولید می‌شدند و البته خط همچنان همان است که بود. اما توصیه‌های چند ماه اخیر رهبر انقلاب به جوانان و فعالان فرهنگی حاکی از نوعی تغییر سیاست (و یا شاید تصحیح سوء برداشت) است. شاهد من برای این مدعا، سه دیدار و پیامی است که طی سه ماه اخیر متن آن‌ها منتشر شده است:

🔹 اول/ در 19 آبان 1395، رهبر انقلاب با مجموعه‌ی فرهنگی قرب بقیة الله سپاه (شامل موسسه‌ی اوج و شبکه‌ی افق و قرارگاه خاتم الاوصیاء) دیدار می‌کنند و طبق نقل غیررسمی منتشر شده می‌فرمایند: 

«افزایش مخاطب مهم است. فقط آن که به ما اعتقاد دارد، مخاطب نباشد. نباید مخاطب آشنا و انقلابی و حزب االهی را فقط جذب کرد بلکه باید به دنبال جذب مخاطب بیگانه (به تعبیر رایج یعنی همان قشر خاکستری و حتی قشر سیاه) باشید: گر آن بیگانه هم با ما نشیند آشنا خیزد» و در جای دیگر از همین دیدار دوباره تاکید می‌کنند که: «مخاطبان را افزایش دهید. مخاطبتان را هم فقط جوان انقلابی نگذارید.» و باز در فصل مربوط به فضای مجازی به ورود تهاجمی در این عرصه توصیه می‌فرمایند: «ورود تهاجمی لازم است و گرفتن میدان از دست دشمن. اثر گذار و تهاجمی باشید نه اثر پذیر.»

🔹 دوم/ در 24 آذر 1395، جمعی از نوجوانان به مناسبت جشن تکلیف به دیدار رهبر انقلاب می‌روند. در این دیدار ایشان نوجوانان را (دقت کنید! نوجوانان را!) به اثرگذاری بر محیط پیرامونی توصیه می‌کنند و می‌فرمایند: «در محیط مدرسه و در محیط خانه، به‌عنوان یک نوجوان شاداب، فعّال، کاری، مثبت، حضور خودتان را مؤثّر قرار بدهید. سعی کنید در اطرافیان خودتان اثر بگذارید؛ هم در مدرسه، هم در محیط خانه، هم در محیط بازی، روی همسالان و دیگران سعی کنید اثر بگذارید؛ میتوانید اثر بگذارید.»

🔹 سوم/ در 1 بهمن 1395، در پیامی به اتحادیه انجمن‌های اسلامی اروپا و پس از یادآوری سه مزیت دوران جوانی و دانشجویی و حضور در تشکیلات انجمن اسلامی، قاطعانه می‌نویسند: «حجّت بر شما تمام است. انتظار از شما عزیزان کاری بیش از خودسازی علمی و دینی و اخلاقی است؛ انتظار آن است که بر محیط پیرامونی خود اثر گذارید و بر رهروان راه خدا با گفتار و عمل خود بیفزائید. در نبرد نامتقارن جبهه‌ی کفر و استکبار با پرچم برافراشته‌ی اسلام ناب، این وظیفه‌ی همه‌ی ما است. هرکدام باید چشمه‌ی بابرکتی از معرفت درست اسلامی و صراط مستقیم الهی باشیم.»

اگر مجموع این قرائن را به عنوان "تغییر" یا "تصحیح" راهبرد فعالیت‌های فرهنگی و یا حتی "پیشرفت" اهداف بپذیریم، بازنگری در فعالیت‌های کنونی لازم می‌آید. از جمله مولفه‌هایی که بایستی مورد بازنگری و بازطراحی قرار گیرند می‌توان به این موارد اشاره کرد: 

1. نوع سازماندهی فعالیت‌های فرهنگی

2. زبان و ادبیاتِ محصولات

3. نظام مسائل و دغدغه‌هایی که به آن‌ها پرداخته می‌شود و اولویت‌بندی آن‌ها

4. بسترهای توزیع و انتشار 

از طرف دیگر برداشت انفعالی از این توصیه‌ها و در نتیجه فروگذاشتن اصول و عبور از خطوط قرمز، بدون تردید مهم‌ترین چالش روند جدید(افزایش مخاطبان) است.

#رسانه #مخاطب #نوجوانان #رهبری

@Banizy2

ایثار محبت می اورد

‍ I ایثار محبت می‌آورد

I در رثای‌ مردان آتش‌نشان

رحمت خدا بر آنان که

تن به آتش‌ می‌سپارند

و غبار روزمرگی‌ها و خودخواهی‌ها را

از فضای دودگرفته‌ی این شهر

کنار می‌زنند

تا باز

جذبه‌ی آسمان انسانیت

ما را ببرد.

#ایثار #نیاز_امروز_ما  #پلاسکو

@Banizy2