چرا باید با هواداران روحانی حرف بزنیم؟

I چرا باید با هواداران روحانی حرف بزنیم؟

I در نقد راهبرد افزایش #رای_منفی

I تاملات انتخاباتی- پنجم

📸 http://l1l.ir/1b23

1️⃣

اینجا پیش‌تر در مورد راهبردهای مکمل برای شکست #روحانی نوشتم:

https://t.me/Banizy2/114

عمده توان جریان انقلابی در حال حاضر معطوف به جمع‌آوری #رای_منفی برای روحانی است (آراء منفی یا سلبی به رای کسانی اشاره دارد که مستقل از رقیب، به روحانی رای نخواهند داد). برای انتخاب این رویکرد/راهبرد چهار دلیل عمده می‌توان برشمرد:

1. تجربه‌؛ اکثریت آرا در انتخابات ماهیت سلبی دارند فلذا جمع‌آوری و جهت‌دهی این آرا مهم است.

2. پرهیز از تفرقه؛ فعالین جریان انقلابی با تکثر عقاید و سلایقی که به صورت طبیعی دارند، بر لزوم رای نیاوردن روحانی متفق القول‌اند.

3. سهولت اجرا؛ حرف سلبی زدن بسیار راحت‌تر از طرح حرف‌های ایجابی است.

4. دسترسی به مخاطب؛ جریان انقلابی به کسانی که رای منفی‌شان به صورت بالقوه برای روحانی است دسترسی بیشتری دارد.

به نظر من دلایل ذکر شده در بالا همگی معتبرند، ولی زنهار که تمرکز تام بر روی آرای منفی، سقف رای جریان انقلابی را محدود می‌کند و از نقطه‌ای به بعد صرفا بر #شدت_رای_منفی می‌افزاید و نه رای منفی. 

2️⃣

در نقطه‌ی مقابل، توجه به کیفیت رای حسن روحانی در سال 92 و پیش‌بینی سازمان رای فعلی او شایسته‌ی توجه دقیق است. رای روحانی در سال 92 دو ضعف اساسی داشت و به نظر می‌رسد که این نقاط ضعف طی چهار سال گذشته تشدید شده است:

1. حسن روحانی با ضعیف‌ترین رای ممکن و تنها اندکی بیش از 50 درصد آرا به ریاست جمهوری رسیده است. از این منظر رای او بسیار شکننده است و اگر دوقطبی‌های ساختگی به یاری روحانی نیایند، او تا #تک_دوره‌ای شدن فاصله‌ی بسیار کمی دارد.

2. حسن روحانی و جریان دولت فعلی، بدنه‌ی اجتماعی قابل ذکری نداشته و ندارند، یا به تعبیر دیگر رای ایشان عاریتی بوده و کماکان عاریتی است. برای اثبات این مدعا توجه به الگوی رشد رای روحانی در سال 92 (رشد دوهفته‌ای) و نوع حمایت اصلاح‌طلبان و بدنه‌ی اجتماعی ایشان از کاندیداتوری روحانی در سال 96 کافیست. از این واقعیت می‌توان این‌گونه نتیجه گرفت که حسن روحانی حتی میان کسانی که به او رای داده‌اند، محبوبیتی ندارد و یا به تعبیر دیگر #شدت_رای_مثبت پایینی دارد.

این دو واقعیت فرصتی بی‌نظیر برای شکست روحانی فراهم آورده است که تمرکز تام بر روی آرای منفی آن را می‌سوزاند. جریان انقلابی باید با هوادران روحانی (به تعبیر بهتر: کسانی که می‌خواهند به روحانی رای بدهند) وارد گفتگو شود و نشان دهد که او قرابتی با خواسته‌های -ولو غیرانقلابی- ایشان ندارد. کافیست شدت رای مثبت روحانی اندکی پایین‌تر بیاید تا حجم بزرگی از آرا مثبت او ریزش کند و به راحتی از مرز 50 درصدی عبور نماید. 

🔸 البته باید در نظر داشت که پرداختن به راهبرد جدید، مسئله‌شناسی و سبک متفاوتی طلب می‌کند؛ باید با هر قومی به لسان خودشان صحبت کرد. از طرف دیگر قطعی است که اتخاذ راهبرد جدید سخت‌تر و پیچیده‌تر از راهبرد فعلی (افزایش رای منفی) است، ولی آیا اگر این بهانه و توجیه را بپذیریم، اصولا هیچ پیشرفتی حاصل خواهد شد؟!

پی‌نوشت 1:

نتایجی که از #نظرسنجی‌ ها منتشر می‌شود غالبا مربوط به آرای کاندیداها می‌شود و از شدت رای حرفی نمی‌زند (هر چند در نظرسنجی‌های معتبر از این مولفه نیز سوال می‌شود). تحلیل بر پایه‌ی این آمارها بدون در نظر گرفتن روند تغییر آرا و خصوصا شدت رای (منفی و مثبت)، استاتیک تحلیل کردن فضای پیش روست و ما را به خطا می‌برد. صحنه‌ی انتخابات به خصوص در یک ماه پایانی به شدت داینامیک است و از این منظر توجه به کیفیت آرا بسیار مهم است.

پی‌نوشت 2:

شکست روحانی که مکرر در "تاملات انتخاباتی"ِ کجانامک آرزو کرده‌ام، در واقع آرزوی خلاص شدن از بندِ دولت #فرتوت است؛ دولتی که در حوزه‌ی نظر بسیار مرتجعانه، سنتی و وابسته می‌اندیشد و در حوزه‌ی عمل پیر و فربه شده و نای حرکت ندارد. وگرنه مسئله‌ی شخصی با کسی نداریم.

#انتخابات #تاملات_انتخاباتی #مخاطب

@Banizy