در انتظار میوه های اردیبهشت!!
I در انتظارِ میوههای اردیبهشت
I یا چرا من به #تغییر امیدوارم؟
I تاملات انتخاباتی- دوم
در فاصلهی کمتر از 80 روز مانده به انتخابات، اکثریت قریب به اتفاق جریان انقلابی کشور با شدتی کمسابقه خواستار تغییر دولت هستند؛ اما این خواسته تحرک متناسبی به همراه ندارد. چرا؟ یکی از مهمترین دلایل تحرک پایین جریان انقلابی، ناامیدی از تغییر است. در این یادداشت به صورت خلاصه ابتدا به ریشهیابی این پدیده میپردازم و بعد دلایلی برای رد آن عرض میکنم:
🔸چرا جریان انقلابی از تغییر دولت ناامید است؟
1. قیاس/ در طول تاریخ جمهوری اسلامی هیچ دولتِ تکدورهای وجود نداشته است و بنابراین این دولت هم تکدوره نخواهد شد.
2. نظرسنجیها/ عمدهی نظرسنجیها با فاصلهی زیاد از پیشتاز بودن «روحانی» در انتخابات سال آینده خبر میدهند.
3. عدم وجود رقیب ِقوی/ در حال حاضر کاندیدای توانمندی برای رقابت با «روحانی» وجود ندارد. و در صورت وجود کاندیدای قوی نیز اجماع در مورد آن تقریبا محال است.
4. مردم امیدی به تغییر دولت ندارند، و با تغییر دولت هم امیدی به تغییرِ اوضاع ندارند، فلذا اساسا گام در مسیر تغییر دولت نخواهند گذاشت.
🔹 چرا نباید از از تغییر دولت ناامید بود؟
1️⃣ با پدیدهی #پیگمالیون (Pygmalion Effect) آشنا هستید؟ پیگمالیون توصیفی روانشناختی است از اثرگذاری باورها بر رفتارهای انسانی و توضیح میدهد که چگونه حلقههای مثبت و منفی باور/رفتار شکل میگیرند. وقتی معلم، دانشآموزی را کندذهن تصور کند این تصور در رفتار معلم و بعد باور دانشآموز نسبت به خودش موثر واقع میشود، و در نتیجه دانشآموز عملکرد پایینی خواهد داشت و پیشفرض معلم (کندذهنی دانشآموز) تصدیق میشود و این حلقهی منفی ادامه مییابد. بر همین اساس میتوان توضیح داد: وقتی ما باور میکنیم که جامعه ناامید است، جامعه این باور را در رفتار خود بروز میدهد (مثلا در نظرسنجیها) و در نتیجه باور ما تصدیق و تشدید میشود و این حلقهی منفی ادامه پیدا میکند. وقتی ما باور کنیم که هیچ دولتی تکدوره نخواهد بود، و این باور را بر سر هر کوی و برزن اعلام کنیم، باعث میشود که رایهای سرگردان در جهت دودورهای شدن روحانی به حرکت در بیاید. اگر باور کنیم که #وحدت جریان انقلابی در انتخابات پیش رو محال است، هیچ تلاشی در جهت وحدت نمیکنیم و در نتیجه وحدتی حاصل نخواهد شد.
چرا پیگمالیون را در جهت مثبت به کار نیندازیم؟ 😊 تکرار کنید:
روحانی با پایینترین نسبت رای به ریاست جمهوری رسیده است و در مقایسه با روسای جمهور پیشین، کمترین محبوبیت را در سال چهارم دولت خود دارد. او اولین رییس دولت تکدورهای در تاریخ جمهوری اسلامی خواهد بود.
2️⃣ عموم مردم در ماه آخر و بلکه هفتههای آخر وارد فضای انتخاباتی میشوند. کاملا طبیعی است که در نظرسنجیها رای روحانی غالب باشد، چرا که مردم فعلا رییس جمهور مستقر را میشناسند و بس. شناختی که از برنامههای تبیینی به دست میآید و احساسات ناشی از فضای پرشور دمِ انتخابات و مناظرهها همگی #میوه_اردیبهشت هستند، و از این رو فرصت اردیبهشت ماه را -و به خصوص فعالیتهای میدانی هفتههای آخر را- باید بسیار جدی گرفت و از هماکنون برای آن زمان برنامه داشت.
3️⃣ تنوع مردم و دغدغههایشان بسیار بیشتر از تنوع کاندیداهاست؛ بنابراین ناگزیر است که در انتخابات جریانهای خُرد اجتماعی و دغدغههای گوناگون (حتی در یک نفر هم دغدغههای متعددی قابل کشف است) به جریانهای بزرگتر منتهی شوند و نهایتا رایها به سبد چند کاندیدای محدود بریزند. به عبارت دیگر رایهایی که به یک کاندیدا داده میشود همشکل و هموزن نیستند و صرفا از ترجیح نسبی حکایت دارند. بنابراین:
▪️ اولا: باید در تعامل با گروههای مختلف اجتماعی بر روی اشتراکات سرمایهگذاری کرد؛ باید بذری کاشت و آن را رشد داد و هدایت کرد به سمت #تغییر. هر کس با هر دایرهی اثری که دارد (ده، پنجاه، صد، هزار، هر چند نفر که هست) باید شروع کند. نباید به دنبال جماعتی باشیم که با ما انطباق نظر دارند، اشتراک نظر کافی است و میتواند مبنای گفتگو باشد.
▪️ثانیا: روحانی نه در هنگام انتخاب درصد بالایی از رای را با خود داشته (حدودا 50 درصد)، و نه در میان آنانی که او را انتخاب کردهاند محبوب است (شدت رای بالایی ندارد). بنابراین رای روحانی بسیار شکننده است و اتفاقا باید با طرفداران او وارد گفتگو شد.
خاتمی، احمدینژاد و روحانی، هیچکدام در ابتدای بهار سالهای 76 و 84 و 92 شانس اول ریاست جمهوری نبودند، بلکه اساسا کسی آنها را جدی نمیگرفت. بنابراین نباید از تغییر ناامید شد که فرصت هنوز باقیست. اگر نوروز، ایام مبارکِ رجب و شعبان، و اردیبهشت را قدر بدانیم و "بُردارهای تغییر" را شکل بدهیم، ان شاء الله #حسن_روحانی در پاستور نخواهد ماند.
#تاملات_انتخاباتی #انتخابات #تغییر
@Banizy2
http://l1l.ir/17o9