ثمرات خودآگاهی در فرایند کارجمعی

I ثمرات #خودآگاهی در فرآیند #کار_جمعی

📸 http://l1l.ir/16-9

در قسمت قبل از اهمیت #خودآگاهی نسبت به فرآیند شکل‌گیری کارها نوشتم و نوشتم که این خودآگاهی عامل اصلی شکل‌گیری گونه‌ای از کار کردن است که اسمش را #کار_جمعی می‌گذاریم و همگی آن را تحسین می‌کنیم:

https://t.me/Banizy2/109

 در واقع وقتی ما متوجه باشیم که مجموعه‌ی عوامل متعدد و گوناگونی در شکل‌گیری کارها موثر هستند و هر چه این عوامل را بهتر بشناسیم، از پوسته‌ی فردگرایی خود خارج شده و به سمت کار جمعی سوق پیدا می‌کنیم. 

حالا این تغییر چه فایده‌ای دارد؟

1️⃣ اولویت‌ها را آشکار و از کوته‌نظری جلوگیری می‌کند 

به ما می‌فهماند که برای به ثمر رسیدن «کار» چه مقدمات و زمینه‌ها و همکاری‌هایی لازم است و نمی‌توان بدون توجه به این همه اقدام کرد. این توجه برای «اقدام نکردن» نیست، بلکه برای این است که بدانیم گاهی اوقات #اولویت با رفع موانع یا تهیه‌ی مقدمات است؛ گاهی اوقات باید به جای کشت دانه بر آماده‌سازی خاک تمرکز کرد، گاهی اوقات به جای انبار کردن گندم باید بر «دفع شر موش» تمرکز کرد.

2️⃣ مانع غرور و عُجب می‌شود

چرا که می‌فهمیم اگر کار من به ثمر نشسته، متاثر از عوامل گوناگونی است و ما فقط جزئی از اجزای تودرتو هستیم. و به تبع آن شکرگزاری را لازم می‌آورد: خدا، خانواده، مردم، سابقون و ... . دیگر آن نخبه‌ای که برای مثال اختراعی داشته از همه توقع تشکر ندارد، بلکه خود را مرهون منت همه‌ی آن‌هایی می‌داند که برای او حیات و آب و نان و سواد و پروژه و امنیت و غیره فراهم کرده‌اند تا بتواند گل آخر را بزند. 

3️⃣ از خمودگی و ناامیدی جلوگیری می‌کند 

چرا که می‌دانیم هر کاری اثر خاص خود را دارد، ولو اینکه ما آن اثر را در لحظه و فی‌المجلس نبینیم. می‌فهمیم که واقعا «هر کاری در شان خود مرکز عالم است»، فلذا برای بالا بردن عنوان و نقش‌آفرینی در ابتدای صف دست و پا نخواهیم زد. مرحوم نادر ابراهیمی در کتاب «چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم» مثال قشنگی دارد؛ او به یادمان می‌آورد که برای صعود جمعی محدود به قله (2-3 نفر)، گروه کوه‌نوردی بزرگی (20-30 نفر) به راه می‌افتند. شان اکثریتِ گروه پشتیبانی از همان جمع محدود است و بدون این پشتیبانی آن جمع محدود امکان صعود ندارند. (نادر ابراهیمی به همسرش می‌گوید که تو برای من حُکم همان گروه بزرگ را داری.) 

4️⃣ دوباره: امید را زنده می‌کند

چرا که می‌دانیم #الگوی_رشد کارها چگونه است و ما قرار نیست صفر تا صد کارها را تدبیر کنیم. ما سهم خود را می‌آوریم و به برکت اخلاص خدا آن را رشد می‌دهد و به سایر اسباب ملحق می‌سازد و به ثمر می‌نشیند؛ ولو اینکه ثمردهی به عمر ما قد ندهد. با این نگاه است که حرکت سیدالشهداء علیه السلام موفق ارزیابی می‌شود، ولو اینکه بعد از ایشان بنی‌امیه ده‌ها سال بر مسند قدرتِ جامعه‌ی اسلامی باقی بمانند.

5️⃣ تقوا را برجسته و مهم می‌کند 

چرا که می‌فهمیم اگر کار را کج یا خدای ناکرده بد انجام بدهیم، ممکن است تا قیام قیامت اثراتش دست به دست بچرخد و دامان‌گیرمان شود.

6️⃣ گیرایی ما را نسبت به فرصت‌ها افزایش می‌دهد 

اگر به #کار_جمعی اینگونه نگاه کنیم و #پازل_کار را گسترده ببینیم (گسترده در زمان و مکان)، این‌بار به پیرامون خود به شکلی دیگر نگاه خواهیم کرد. چه بسا داشته‌های بی‌ربطِ بی‌ارزشی که ارزشمند می‌شوند، چه بسا آدم‌های ناهمگونِ بی‌ارتباطِ بدونِ تخصصی که مرتبط می‌شوند، و چه بسا اقداماتِ کوچکی که انجامشان در توان ماست، ولی چون توان تکمیل آن‌ها را در خودمان نمی‌بینیم، آن‌ها را بی‌ثمر می‌دانیم و حذف‌شان می‌کنیم، ولی در نگاه کلان می‌توانند #دومینو های بزرگی را شکل دهند یا تکمیل کنند.

این لیست را هنوز می‌توان ادامه داد.

#کار_جمعی #فرهنگ_کار #خودآگاهی

@Banizy2