دعوای رسانه ای همان دعوای سیاسی است
I دعوای رسانهای همان دعوای سیاسی است
I در نقد کج‌فهمی رسانه‌های جریان انقلابی
http://l1l.ir/1692
اینجا پیشتر از رویکرد جدید و مبارکِ جریان انقلابی به مسئله‌ی «محرومین و مستضعفین» نوشتم و دو آسیبِ در کمین را متذکر شدم:
https://t.me/Banizy2/85
علی‌رغم کارهای بسیار خوبی که در کفِ صحنه توسط نهادهای انقلابی و گروه‌های خودجوش و جهادی صورت گرفته است، متاسفانه در بُعد رسانهای تا حدودی به این آسیب‌ها دچار شده‌ایم و بایستی فورا آن را علاج کرد. تلقی اشتباهی از مردمی بودن رسانه‌ها شکل گرفته است. پرداختن به مسائل مردم یا مردمی بودن رسانه، به حضور مردم در قاب تصاویر نیست؛ معنای مردمی بودن این نیست که حرف‌ها و دغدغه‌های خودمان را از زبان مردم طرح کنیم، بلکه باید از زاویه‌ی نگاه مردم حرف زد. «مسئله» را باید از مردم گرفت، نه صرفا «واژه‌ها» را. اگر ما همان حرف‌ها و اهداف پیشین را پی بگیریم و متوجه اهمیت ذاتی «محرومین و مستضعفین» در منظومه‌ی فکری انقلاب نشویم، راه به جایی نخواهیم برد. پیش از این گله داشتیم از دعواهای سیاسی چهره‌ها و گروه‌های خاصی که فارغ از متن جامعه با هم مشغول بگومگو و زورآزمایی هستند. مسیر فعلی همان صحنه‌ی مضحکِ تاسف‌بار را به عرصه‌ی رسانهای خواهد کشاند، با ابعادی گسترده‌تر، ولی باز فارغ از #مردم.
و حالا که به انتخابات نزدیک می‌شویم بد نیست از این منظر هم به ماجرا نگاه کنیم که: اگر «نه به روحانی» بوی حب و بغض‌های سیاسی بدهد و مردم صدای خودشان را نشنوند، یا گله‌مندی‌هایشان را مصادره شده ببینند، دلیلی برای تغییرِ دولتِ بی‌عمل نخواهند داشت.
باید از زاویه‌ی نگاه مردم حرف زد؛ با درد مردم، و با هدفِ تسکین و علاج این درد.
پی‌نوشت 1: تعارضی ندارد که ما با زاویه نگاه مردم و از مسائل مردم حرف بزنیم و تحلیل و دغدغه‌ی خودمان را هم (که لزوما منطبق با متنِ جامعه نیست) حفظ کنیم. فرصتی باشد توضیح خواهم داد ان شاء الله.
پی‌نوشت 2: رحمتِ خدا بر #امام_خمینی عزیز که در 12 بهمن 57، در جوار شهدای مبارزه با رژیم جور، این‌گونه با بغض و درد سخن آغاز کرد (البته دیدن تصاویر بسیار گویاتر است):
▫️ «ما در این مدت مصیبت‌ها دیده‌ایم، مصیبت‌های بسیار بزرگ... مصیبت زن‌های جوان مرده، مردهای اولاد از دست داده، طفل‌های پدر از دست داده. من وقتی چشمم به بعضی از اینها که اولاد خودشان را از دست داده‌اند می‌افتد، سنگینی در دوشم پیدا می‌شود که نمی‌توانم تاب بیاورم...»
امام مصداق تام کسی بود که واقعا دردِ مردم داشت و در عین حال سرتاپا محوِ #هدف بود.
#رسانه #مستضعفین #اخلاص #انتخابات
@Banizy2
