جز نکو را نکشند...

بیا! باز هم قرعه‌ی شهادت به نام بچه‌های فنی افتاد. به امید روزی که انسانی‌کارها هم آن قدر بروند روی مخ دشمن که لایق شهادت بشوند.

پی نوشت: 21 دی ماه 90، شام شهادت مهندس احمدی روشن، فارغ‌التحصیل دانشگاه صنعتی شریف

دور

چند خطی تایپ می‌کنم جهت ثبت حال و اوضاع:

طبیعتا مثل همه‌ی دوره‌های اخیر رسیده‌ام به این سوال که «چرا عبرت نمی‌گیریم!؟». دوره‌های امتحانی ما- چه متوجه امتحان بودنش باشیم و چه نباشیم- این‌گونه دور می‌زنند:

 

1)      چیزی را طلب کرده‌ای

2)      خدا می‌دهد؛ یا متوجه می‌شوی یا نمی‌شوی

3)      مشغول داده‌ی خدا می‌شوی

4)      مشغول‌تر می‌شوی

5)      خدای زندگی‌ات کم می‌شود

6)      ضعف‌هایت رو می‌آیند

7)      دپ می‌زنی

8)      اگر لطف الهی شامل شود، شاخ‌ات می‌شکند یا لااقل کوتاه می‌شود

9)      احساس خوب! احساس خوبِ این‌که از توهمِ بزرگی در آمده‌ای و بازگشتِ خدا و احیاناً قول و قرار

10)   چیزی را طلب می‌کنی!

چقدر خدا لطف دارد به ما ...